به بهانه پخش «میوه ممنوعه» از آی‌فیلم فارسی

تلویزیون چند سالی است که نتوانسته داستان‌هایی را روایت کند که حرف از رمضان و روزه‌داری بزنند، نه سفره افطاری و نه القای مفاهیم معنوی که مخاطب با آن همذات‌ پنداری کند.
به گزارش آی‌فیلم به نقل از خبرگزاری تسنیم، سریال‌های مناسبتی که این روزها به آنتن نوروزی یا رمضانی می‌رسد خیلی بوی آن حال‌وهوا را نمی‌دهد؛ نه طعم سبزه و آجیل و ضیافت مهمانی را می‌بینیم و نه سفره افطاری و معنویتی القا می‌شود. سال گذشته که ناامیدکننده بوده و امسال هم معلوم نیست درام‌ها موفق می‌شوند یا کمدی‌ها! "زیرخاکی"، "بچه‌مهندس"، "سرباز" و یا "پدر پسری".
سال‌های قبل هم کوله‌بار کنداکتور سیمای نوروزی پر و پیمان بود و هم رمضان تلویزیون پرمخاطب و دلچسب مخاطبین‌شان را همراه می‌کردند. مجموعه‌های "او یک فرشته بود"، "اغما"، "جراحت"، "5 کیلومتر تا بهشت" و "صاحبدلان" را نمی‌توان فراموش کرد، سریال‌هایی که با فیلمنامه قوی و دیالوگ‌های بجا و بازی‌های درخشان بازار شبکه‌های دیگر را کساد می‌کردند و مردم پای تلویزیون می‌نشستند.
معمولاً مجموعه‌های ماه رمضان خوش‌ساخت بودند و بیشتر همّ و غمّ‌شان را روی المان‌های معنوی و اخلاقی می‌گذاشتند؛ بیشتر دنبال فیلمنامه بودند و برای ایفای نقش بازیگران وقت می‌گذاشتند تا به شخصیت‌‌‌‌پردازی برسند. کیفیت را فدای تولید عجله‌ای نمی‌کردند که فقط روی آنتن بیایند؛ پولی بگیرند و بروند. ماندگاری برای قدیمی‌های تلویزیون اهمیت بیشتری داشت، در واقع با تماشای این سریال‌ها، نکته‌ای عائد مخاطب می‌شد؛ یا اخلاقی، یا خانوادگی و حتی بعضاً مذهبی.
شاید کنار "صاحبدلان" که با محوریت قرآن و نقش آن در زندگی افراد پخش شد و مخاطبان بسیاری پیدا کرد، "میوه ممنوعه" هم توانست مخاطب خوبی را از آن خود کند؛ قصه خوب و بازی به‌یادماندنی علی نصیریان باعث شد تا این سریال رمضانی تلویزیون، جزو ماندگارهای رسانه ملی به‌شمار برود، ماجرای پیرمرد عابد و زاهدی که در داستان رئال "حسن فتحی" عاشق دختر جوانی می‌شود و عشق پیری، رسوایی به‌بار می‌آورد. این‌گونه مجموعه‌ها نشان دادند پرداختن به مجموعه‌هایی که صاحب داستان‌های نزدیک به عالم واقع‌اند می‌توانند تعداد بیشتری بیننده را جذب کننند و در خاطره‌ها بمانند.
علاوه بر درام‌های دینی و اجتماعی، کمدی هم مهمان سفره‌های افطاری مردم می‌شد، کارهایی مثل "متهم گریخت" - که از آی‌فیلم فارسی دوباره روی آنتن می رود - لحظات مفرح و شاد و البته محتوایی را برای مخاطب فراهم می‌کردند. "خانه به دوش" هم دیگر نمونه موفقی است که تلویزیون در ایام رمضان روی آنتن برد، یا سریال "چک برگشتی" سیروس مقدم که با موضوع انتخابات و جزو مجموعه‌های خوب تلویزیون به‌شمار می‌رود. رسانه ملی آن موقع بیشتر خانواده‌ها را به هم نزدیک می‌کرد و با داستان‌های رئال، طنز و لحظات نمایشی ماندگارش، دل مردم را به هم نزدیک‌تر می‌کرد، خانواده‌دوستی را به آنها می‌آموخت و با هدایت اصولی و هنرمندانه محتواها و مضامین مذهبی و دینی، اعتقاداتشان را در مسیر درستی قرار می‌داد.
صداوسیما چند سالی است که سریال خوب و تأثیرگذاری را نتوانسته به نمایش بگذارد و برای جلب نظر مخاطب گه‌گاه دست به دامان نوستالژی‌هایش شود، مثل این روزها که سریال‌های "میوه ممنوعه" و "متهم گریخت" را تدارک دیده است. تلویزیون در این ایام نیاز به ساخت سریال‌های قابل باور دینی و مفرحِ اعتقادی دارد، ساخت سریال‌هایی که گرمابخش فضای خانواده باشد نه اینکه موجب بروز انحرافات اجتماعی و خانوادگی شود.
با تماشای نوستالژی‌های قدیمی مثل "میوه ممنوعه" و طنز "متهم گریخت" از شبکه آی‌فیلم، باید منتظر بمانیم و ببینیم آیا ترکیب امسال سریال‌های رمضانی می‌توانند مخاطب را با خودشان همراه کنند و به نوستالژی‌های موفقی در آینده تبدیل شوند و یا همچون عید نوروز تلویزیون باز هم نتواند موفقیتی را به موفقیت‌های مناسبتی دیگرش اضافه کند.

 ه خ/